1. 26 maja 2026 w Domu Pracy Twórczej „Reymontówka”odbędzie się kolejne spotkanie animatorów kultury byłego województwa siedleckiego. Na spotkanie zaprasza duet Zbyszek Kryszczuk -dyrektor „Reymontówki i Wacław Kruszewski,który dworek Aurelii Reymontowej odkupił od Akademii Medycznej,wyremontował i rozbudował a następnie zorganizował w nim Dom Pracy Twórczej dla artystów i pracowników kultury .DPT „Reymontówka w Chlewiskach jest doskonałym przykładem jak powinny przebiegać reformy w naszym kraju. Uratowany przed zniszczeniem przez nomenklaturowego dyrektora Wydziału Kultury i Sztuki Urzędu Wojewódzkiego w Siedlcach ziemiański dworek znalazł w osobie Zbyszka Kryszczuka doskonałego gospodarza i kustosza tradycji podlaskiego ziemiaństwa. Działalność tej placówki to wzór godny do naśladowania w innych działach gospodarki. -Po prostu mądra kontynuacja rozpoczętego dzieła .Należy żałować,że takiej kontynuacji zabrakło dla hali targowej przeznaczonej na Centrum Wystaw artystycznych i handlowych i dla dworku w Suchożebrach-przeznaczonego na Ośrodek Kultury Ziemiańskiej..Czynsze od handlowców wynajmujących liczne stoiska handlowe miały zasilać konto Fundacji Kultury Podlaskiej.To był dobry pomysł .Kultura Siedlecka miałaby jakiś pożytek z tytułu praw właściciela i milionowych nakładów wydanych na remont. Niestety zabrakło mądrej kontynuacji. Ani właściciel hali targowej- Centrum Kultury i Sztuki ani Fundacja Kultury Podlaskiej nie zrobiły interesów na swoim majątku. Zarobił posrednik. który dbał bardziej o kasę dla siebie jak o obiekt .Zdewastowany zabytek wystawiono ostatnio do sprzedania,licząc na zatkanie dziury w budżecie miasta. Na szczęście w innych miastach znaleziono dobrych gospodarzy dla wyremontowanych zabytkowych pałaców i dworów. Do pałacu Doria -Dernałowiczów w Mińsku Mazowieckim z suteryny bloku mieszkalnego przy ulicy Dąbrówki wprowadził Łucje Groblewicz z całym dobytkiem domu kultury sam Minister Kultury i Sztuki prof. Aleksander Krawczuk. Muzeum Tadeusza Kościuszki w dawnym zajeżdzie w Maciejowicach otwierał prof. Bogdan Suchodolski –przewodniczący Narodowej Rady Kultury ,Bibliotekę miejską w domu kupców gdańskich przekazała we władanie Izie Perczyńskiej posłanka ziemi siedleckiej pani Mari a Cichocka. Nie doczekał otwarcia nowej siedziby Państwowej Szkoły Muzycznej w Siedlcach śp. Stanisław Zalech -ten który ją” wydeptał „ w Ministerstwie Kultury i Sztuki u dyrektora Departamentu Szkolnictwa Artystycznego Janusza Nowickiego . Była to w tamtym czasie jadna z nielicznych inwestycji w dziale Kultura i Sztuka. w Polsce.Myślę,że warto o tym pamiętac,jak i o innych dobrych ludziach , którzy zostawili trwały ślad we wsiach i miastach Podlasia i wschodniego Mazowsza.Tę pamięć staramy się przywoływać i pielęgnować w czasie spotkań w Reymontówce. Do spotkań tych doszło, niezachwianie w to wierzę ,z inspiracji Łucji Groblewicz-dyrektorki Mińsko-Mazowieckiego Ośrodka Kultury Kiedy żegnaliśmy Łucję wspominając jej niezwykłą aktywność,barwne pomysły i niebywałe koleżeńskie kontakty z władzami i pracownikami kultury postanowiliśmy odtąd spotykać się co roku nie tylko by żegnać nasze koleżanki i naszych kolegów odchodzących do lepszego świata .ale jeszcze póki żyjemy chcemy dokonać bilansu zysków i strat, co udało się zrobić dla cywilizacyjnego rozwoju mieszkańców woj. siedleckiego ale też ocenić jak nasi następcy w ciągłej sztafecie pokoleń kontynuują wzbogacają i doskonalą nasze dzieło. ze strofami Adama Asnyka zamieszczonymi na zaproszeniu.

…”Ale nie depczcie przeszłości ołtarzy.

Choć macie sami doskonalsze wznieść

Na nich się jeszcze święty ogień żarzy

I miłość ludzka stoi tam na straży

I wy winniście im cześć… Pierwsze sptkania w Reymontówce były bardzo udane.Można przekonać się o tym oglądając zdjęcia. Były też pożyteczne gdyż wzbogaciły nasza wiedzę o autentyczne wspomnienia pracowników kultury. Wykorzystamy je teraz w monografi kultury siedleckiej 1976-1986 Książka nad którą pracujemy będzie ciekawsza jeśli dostaniemy jeszcze więcej tekstów i zdjęć .Znakomity dziś fotografik Michał Kurc dokumentował wszystkie ważniejsze uroczystości i wydarzenia w kulturze jako instruktor fotografii Centrum Kultury i Sztuki w Siedlcach. Swoje bogate zbiory pokażę w czasie naszego spotkania, Między innymi zobaczymy na zbiorowych fotkach ile osób z naszej kulturalnej rodziny ubyło,Do lepszego ze światów odeszli Wincenty Trębicki- dyrektor Centrum Kultury i Sztuki pózniej Starosta sokołowski,Jadzia Rosłan-dyrektor Sokołowskiego Ośrodka Kultury i Domu Pracy Twórczej „Reymontówka „Jadzia Witkowska – zastępca dyrektora Centrum Kultury i Sztuki i współtwórczyni unikalnej w kraju koncepcji integracji instytucji kultury szczebla wojewódzkiego jakim było Centrum Kultury i Sztuki woj. siedleckiego z siedzibą w …Sokołowie,,Marian Jakubik-twórca i kierownik Muzeum Zbrojowni w Liwie,żołnierz AK z ośrodka „ Łasica’ obejmującego gminy Kosów Lacki i Olszew obwodu Proso-Sokołów Podlaski,Iza Perczyńska-kochająca ludzi i książki dyrektor biblioteki miejskiej w Węgrowie,Andrzej Meżerycki twórca Teatru studenckiego „Limes”,Reżyser wielu spektakli teatralnych i ogólnopolskich koncertów, dyrektor Centrum Kultury i Sztuki w Siedlcach,Stanisław Zalech-dyrektor Państwowej Szkoły Muzycznej w Siedlcach który „wydeptał: w Ministerstwie Kultury i Sztuki u dyrektora departamentu Szkolnictwa Artystycznrego pana Janusza Nowickiego jedyną wówczas w Polsce inwestycje w kulturze -budowę szkoły muzycznej w Siedlcach,. Henryk Rosochacki dyrektor Sokołowskiego Osrodka Kultury i autor książki” Sybiracy”zawierającej życiorysy dziesiątek mieszkańców powiatu sokołowskiego wywiezionych do obozów Kaszkaj i Baranowicze .Zbierając materiały do książki śp. Henryk Rosochacki udał się do miejscowości gdzie były te obozy,nagrał relacje świadków, wykonał setki zdjęć

Jeśli w tak krótkim czasie Najwyższy powołał do siebie tylu tak znakomitych pracowników kultury,to widać,że i w Niebie z kadrami nie jest wesoło,Jak jest na ziemi,a szczególnie w naszej Ojczyżnie wszyscy wiemy,A ,jak mawiał pewien klasyk kadry są najważniejsze. Zgoda. utraciliśmy nasze najlepsze kadry w czasach wojny i okupacji,ale nikt nie policzył ilu wykształconych i sprawdzonych w pracy ludzi zniszczyliśmy w wojnie polsko-polskiej. –w czasie transformacji ustrojowej. Jak donoszą środki masowego przekazu to samozniszczenie trwa nadal i końca nie widać Za to .widoczne są na każdy kroku skutki takich praktyk .Dlatego my ludzie kultury zapraszamy na nasze spotkania również swoich byłych szefów naczelników gmin,przewodniczących rad narodowych wojewodów,sekretarzy,kierowników zakładów pracy i ministrów całą dawną i aktualną nomenklaturę. Spotkamy się w stylowych wnętrzach ziemiańskiego dworu przy kawie i muzyce i porozmawiamy o rozumnej i pożytecznej kontynuacji rozpoczętych wcześniej dzieł .By każda instytucja i każdy zakład pracy był taki jak Reymontówka pod Kryszczukiem i Sokołowski Ośrodek Kultury Jacka Drązkiewicza.